Termin „rezydent” może być używany w kontekście rezydencji i opodatkowania. Certyfikat CFR-1 można wypełnić, aby potwierdzić rezydencję podatkową.

Rezydentem jest zazwyczaj osoba posiadająca zezwolenie na stały pobyt w danym kraju. Zazwyczaj osoba mieszkająca w danym kraju jest zobowiązana do płacenia podatku od wszystkich swoich dochodów w tym kraju, niezależnie od tego, czy są one uzyskiwane w kraju, czy za granicą. Bycie rezydentem oznacza również bycie zarejestrowanym w urzędzie imigracyjnym lub gminie w tym kraju.

Rezydencja podatkowa odnosi się do kraju, w którym dochód jest opodatkowany. Zazwyczaj jest to kraj, w którym spędzasz większość czasu i/lub w którym pracujesz. Rezydencja podatkowa oznacza, że nie jesteś zobowiązany do płacenia podatków w żadnym innym kraju, w tym w kraju swojego obywatelstwa, jeśli jest to inny kraj (z wyjątkiem obywateli USA). Kryteria rezydencji podatkowej dla każdego kraju można znaleźć na stronie internetowej OECD.

W Polsce obowiązują następujące kryteria rezydencji podatkowej. Osoba jest podmiotem rezydencji podatkowej, jeżeli:

• posiada ośrodek interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w Polsce, lub
• spędza w Polsce więcej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zasady te stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Status rezydenta podatkowego w Polsce oznacza, że musisz deklarować do celów podatkowych wszystkie dochody w Polsce, niezależnie od kraju, w którym dochody te zostały uzyskane.

Jeśli nie posiadasz statusu rezydenta podatkowego w Polsce, jesteś nierezydentem. Jako nierezydent deklarujesz tylko dochody uzyskane ze źródeł położonych w Polsce.

Możesz potwierdzić swoją rezydencję podatkową w Polsce, uzyskując certyfikat rezydenta podatkowego do celów podatkowych w Polsce, wydawany przez urząd skarbowy na formularzu CFR-1.

Z kolei taki status jak rezydent elektroniczny wiąże się tylko ze statusem cyfrowym.